Posted by Jeroen de Boer on jul 3, 2018 in Giro di Kika, Tour for Life, Wielrennen | 0 comments

Giro di KiKa 2018: wat een prachtervaring

Wat een geweldige ervaring, Giro di KiKa 2018 in Toscane en Umbrië. Met 1.500 hoogtemeters meer dan verwacht (16.500 in totaal) en ruim 900 kilometer in zes dagen door een uiterst uitdagend en indrukwekkend landschap. Volgens deelnemers aan de eerdere edities in de Dolomieten was deze zwaarder. Geen kilometer vlak en een veelvoud aan zware stroken in 18-22%, onder andere in de etappe met de befaamde gravelstroken van de Strade Bianche.

De HC-klim Passo di Pradaccio (17 km aan gemiddeld 7.7%) kan op de bucketlist van renners die een zware én relatief onbekende klim zoeken. Met drie slotkilometers die niet onder de 18% komen een kuitenbijter om u tegen te zeggen. Erg leuk was het kennismaken met twee renners met wie ik tijdens Giro di KiKa veel optrok: Dennis de Vries en Mark Putters. We konden ons goed aan elkaar meten en ook buiten het rijden om was het met hen erg gezellig. Een ambitie om gezamenlijk in 2020 Tour for Life te gaan fietsen is inmiddels met potlood op een kladje geschreven.

Minder leuk was het tragische ongeval met dodelijke afloop van één van de deelnemers, Dirk Metselaar, in etappe drie. Als eerbetoon reed iedereen de etappes daarna met een zwart lintje.

De organisatie van het evenement was om door een ringetje te halen: het eten was goed en lekker, de massageploeg onmisbaar en de begeleiding onderweg uitstekend. Het ontbrak ons als deelnemers aan niets. Dat doet Emolife toch wel heel erg goed.

Fotograaf Eppo Karsijns schoot gedurende het evenement prachtige plaatjes.