Pages Menu
Categories Menu

Posted by on mei 20, 2021

The privacy paradox of public libraries

The privacy paradox of public libraries

“Hey Jeroen, I’m connecting you with Luke Swarthout from NYPL! He has some questions about strategies for libraires with regards to privacy – would you be willing to share your thoughts? ”

Ilona Kish, director of Public Libraries 2030, recently sent me this e-mail. The conversation with Luke (director of Digital Policy, New York Public Library) was a moment of two minds thinking as one. The topic of discussion was the imbalance between the broad use of technology in libraries and safeguarding library users’ privacy. Ilona’s idea was that we could find each other in that. And that was right.

You are no longer what you read

The image that libraries stand firm for the privacy protection of their users stems from the analogous past. Luke outlined that at that time it was up to the librarian to prevent patron’s preferences and lending history from becoming public. Call it professional confidentiality. The lack of a system in which personal data was stored made it easy to ensure the sovereignty of patrons.

The image of a safe haven for our patrons is one that we still happily propagate. But it is no longer that simple. With the use of digital library systems, the use of browsers and other software from major US tech companies on public PC’s and the use of social media for online marketing, we have lost control. Whereas at the time you kept the reading preferences and lending history private at all times, today they are only the tip of the iceberg. And if you are not careful, as a library you may also help to make that data accessible.

Compared to American libraries, Dutch libraries are doing relatively well. Most library websites don’t have trackers installed by vague ad companies, but the use of Google Analytics is common. The responsibility to prevent personal information from reaching Google lies with the website owners (hello privacy policy and cookie notice), but it is unclear what happens with data that is unprotected and shared unexpectedly.

Even then, however, it is now known that the power of data collection does not lie in unique incidental personal data, but in combining small pieces of scattered information. As a library with the best intentions you might still be anonymizing lending data and personal details, but the profiling throught online tracking paints a much more detailed picture. And as a well-meaning librarian you are powerless, because the management of that data is not up to you.

Privacy paradox

Within the digital citizenship program for Dutch public libraries the aim is to promote critical awareness for all target groups. This obliges libraries to also ask critical questions to themselves and to each other. Current affairs last week showed that this is happening far too little (yes, I believe that the case of libraries normalizing to collaborate with Google is also questionable). In libraries the decision making for digital application is still mainly determined by costs and ease of use.

However, you might expect more from a public institution such as a library. Despite the increased use of technology and the challenges that this presents, we still adhere to the principle that we stand for the privacy of our patrons. In a sense this is paradoxical, all the more so if you do pay attention to programming around privacy, but do not always make defensible choices at an institutional level (the systems we use). Wouldn’t libraries much rather use a non-Googe statistics application? Are the trackers blocked by default on public computers? And is there at least a choice of different (privacy-friendly) web browsers? I would like to see the description as propagated by the Dutch Public Stack coalition applied in public libraries:

“In the Public Stack, we see the “user” as a citizen in a democratic society – not as a consumer in a business model or as a subject of a state. The other layers of Public Stack all play a role in shaping this relationship, which determines whose interests are served by technology.”

What’s next?

In order to simplify the discussion about the privacy paradox and to put it more broadly on the agenda, we were also able to help each other. For example, I was able to refer Luke to the Public Stack principle and their practical and idea recommendations. We agreed to make another online appointment in a few weeks. I see a knowledge session on the privacy paradox on the near horizon!

**

This blog was originally published on the website of Fers.

Image: https://www.northcountryatwork.org/archive-items/reference-librarian-and-patron-look-through-the-card-catalog-at-crandall-public-library-in-glens-falls/

Read More

Posted by on nov 28, 2020

Column: digital citizenship

Column: digital citizenship

Have you seen The Social Dilemma? For many, watching this controversial Netflix docu will have been a sobering experience. In case you missed it: the film provides a glimpse into the true workings of social media, namely the unbridled collection of user data in order to ultimately influence the behavior of those same users.

According to various insiders, this has disastrous consequences and goes much further than being able to predict which ad will be clicked. Tim Kendall, a former Facebook executive, fears that the massive online polarization in the US will soon lead to a real civil war. And tech philosopher Jaron Lanier even predicts the end of the world.

It is not the first time that these kinds of doom scenarios have been sketched. In 2019’s The Great Hack (also on Netflix) the story behind data company Cambridge Analytica and its questionable role in the previous US presidential elections was told. What both documentaries also have in common is that it’s former insiders who get to tell their stories. Certainly with The Social Dilemma that feels a bit strange. After all, isn’t it easy to be critical after having held a prominent, well-paid position at Facebook, Twitter, Google or Instagram for years?

In a critical article titled The Prodigal Techbro, author Maria Farrell argues that when collaborators she believes are co-responsible for today’s tech dystopia now lead the critical dance, it will never be possible to truly invent what the machinations behind social media companies are. Isn’t enforcing regulation of those same companies much more a role for the government, which is advised by independent experts?

So it comes down to sincere and independent criticism. Which also brings me to libraries, because after all, we also play a role in this debate. When we speak of digital inclusion and digital citizenship, we enable people to deal independently as much as possible with what passes by in (digital) life. Being able to critically use technology becomes increasingly important.

Libraries therefore pay a lot of attention to this in their programming. Maker spaces in libraries, for example, are places to learn how things are made and how they function. As a result, you are much better able to have an opinion about that. With a method like the Data Detox Kit, libraries enable people to regain control of their personal data, without having to give up the technology they use. And in The Netherlands librarians help people with the national Corona app (CoronaMelder). They do that not only through assistance with installation, but, at least as importantly, also by advising on the considerations that you can make beforehand. How do you make an informed decision whether or not to use the app?

The starting point is that in libraries the human aspect is paramount. What role do you play as an individual or group of people in the use of technology? And what questions do you ask yourself and each other? Ultimately, the first realization the next time you get the message “We added a series for you” on Netflix will be that it didn’t come out of the blue.

**

This column was originally written in Dutch and published in the 50th anniversary magazine of NBD Biblion.

Read More

Posted by on apr 17, 2019

TED Talk van Carole Cadwalladr over de kwalijke rol van Facebook in Brexit

TED Talk van Carole Cadwalladr over de kwalijke rol van Facebook in Brexit

Observer-journaliste Carole Cadwalladr doet in deze TED Talk een klemmend beroep op het etisch bewustzijn van Facebook, Google, Twitter en Silicon Valley in het algemeen. “Jullie technologie is fantastisch, maar besef dat deze nu ook wordt gebruikt om mensen uit elkaar te drijven.”

Read More

Posted by on dec 5, 2018

Waarom houdt een bibliothecaris zich bezig met digitale privacy?

Waarom houdt een bibliothecaris zich bezig met digitale privacy?

De vraag waarom een bibliothecaris zich zou moeten bezighouden met een onderwerp als digitale privacy kwam van de week via verschillende wegen op mijn pad. Het is punt van aandacht op de werkvloer in Leeuwarden én er was sprake van een overzeese blogpost van een aspirant-jeugdbibliothecaris. Het is een signaal dat het thema bij bij bibliotheken op de agenda staat.

Als ik de vraag aan mezelf stel zou mijn antwoord zijn dat door het gebruiken van online tools en digitale hardware het verzamelen van digitale persoonsgegevens vandaag de dag een gegeven is. Vaak gebeurt dit met ons medeweten en hebben we er veel profijt van. Maar nog veel vaker gebeurt het zonder dat we het doorhebben en ontbreekt het overzicht wat er vervolgens met die gegevens gebeurt. Dat het verwerken van persoonlijke data niet alleen positieve effecten heeft wordt ons echter steeds meer helder. Lees daarvoor bijvoorbeeld Je hebt wél iets verbergen van Dimitri Tokmetzis en Maurits Martijn. Zowel de positieve als negatieve aspecten hebben invloed op ons dagelijks doen en laten en daarmee onze persoonlijke ontwikkeling. En laat het bijdragen aan dat laatste nou de primaire opdracht van bibliotheken zijn. Dat is de reden dat een thema als online privacy, omdát het effect heeft op ons leven, iets is dat bibliothecarissen moet bezighouden.

Van de week stuitte ik dus ook op een blogpost en wel van de Amerikaanse jeugdbibliothecaris-in-opleiding Hal Schrieve. Hij stelde zichzelf dezelfde vraag en koppelde dit aan een persoonlijk relaas over het werken met de Data Detox Kit van Tactical Technology én een bespreking van Cory Doctorow’s Little Brother.

Volgers van mijn blog zullen begrijpen dat dit een combinatie is die bij mij enthousiasme oproept. Belangrijker is echter dat Schrieve glashelder formuleert waarom hij het onderwerp belangrijk vindt, zowel voor hemzelf als voor tieners. En weliswaar is zijn primaire aandachtsgebied jeugdbibliotheekwerk, zijn beschrijving geldt net zo goed voor volwassenen.

Uit zijn blogpost:

Why is this important for you to do as a teen librarian?

“If I’m an adult and complacently accept the way my data is used and sold by corporations, I will have no way to prompt teenagers to ask meaningful questions about the way their data is used or the way their social media presence has grown beyond their control. Teen librarians should make teenagers aware of how they can keep their online browsing and social media presence as secure as possible, since this is an increasing part of teens’ social lives and teens have a right to privacy and autonomy.”

Schrieve beschrijft ook wat zijn ervaring is met het zelf doorlopen van het Data Detox-programma:

“Over the years, I developed certain competencies, like knowing how to scrub pictures off of certain platforms or request that accounts or names be taken down, but I mostly accepted that my data was available to corporate entities and basically not private. I think Data Detox made me confront the level to which I am complacent and frequently fail to confront/deal with my data being sold and used to track me.”

Bewustwording dus en vervolgens in staat kunnen zijn om te handelen. Niet meer en niet minder. Hij adviseert daarom ook dat zowel tieners als hun ouders (gedeeltes van) de Data Detox zouden moeten doorlopen. Ik vind het mooi om te zien dat een jonge aspirant-jeugdbibliotecaris zich met het onderwerp bezighoudt. In de blogs van de Nederlandse Jonge Bibliothecarissen ben ik het het thema helaas nog niet tegengekomen (maar dat zegt natuurlijk niet alles). Ik zal hen eens vragen waaraan dat ligt.

Rest mij alleen nog te verwijzen naar de Data Detox-site van de Friese Bibliotheken. Daar kan je, in een tempo dat bij je past, een eigen datakuur doorlopen.

Illustraties: Edward Kobus (hij maakte ze voor ons Data Detoxproject)

Read More

Posted by on okt 18, 2018

Data Detox Kit Friese bibliotheken op nationale TV Estland

Data Detox Kit Friese bibliotheken op nationale TV Estland

Op dinsdag 9 oktober presenteerden we tijdens Generation Code een nieuw project van het Fries Bibliotheken Netwerk: de Data Detox Kit. Met dit project krijgen burgers op een laagdrempelige manier (weer) zeggenschap over hun persoonlijke data en privacy. Momenteel verkeert het project nog in een testfase, maar evenementen als deze worden gebruikt om eerste reacties op te halen.

Hoe werkt het? Met de Data Detox Kit ondergaan gebruikers een achtdaagse kuur. Elke dag behandelen zij een onderdeel van hun digitale persoonlijkheid. Denk daarbij aan het gebruik van de smartphone, sociale media of de webbrowser op de computer. Het project gaat daarbij zeker niet over het mínder gebruiken van alle online mogelijkheden, maar over het bewúster gebruik maken ervan.

De Data Detox Kit is er in fysieke vorm (8 kaartjes die elke dag een onderwerp behandelen) en zal op korte termijn ook in de vorm van een website gelanceerd worden. In de Friese bibliotheken worden geïnteresseerden geholpen bij het werken met de kit.

De Data Detox Kit wordt wanneer mogelijk gepresenteerd in samenhang met de tentoonstelling The Glass Room Experience. In deze tentoonstelling wordt duidelijk gemaakt waarom bewuster omgaan met je eigen data en privacy belangrijk is.

Zowel de Data Detox Kit als The Glass Room Experience zijn oorspronkelijk ontwikkeld door Tactical Technology uit Berlijn. Bibliotheekservice Fryslân en de Friese bibliotheken hebben de kit vertaald naar het Nederlands en verzorgen ondersteuning. Tevens worden na de lancering kits voor verschillende doelgroepen ontwikkeld. Daarbij wordt nauw samengewerkt met Tactical Technology.

Tijdens Generation Code, georganiseerd door Public Libraries 2020 en bedoeld om leden van het Europees Parlement bewust te maken van het belang van bibliotheken, begeleidden we ook gezamenlijk de presentatie. Die trok ook de belangstelling van de nationale TV van Estland:

 

Read More

Posted by on dec 14, 2016

Waar zijn de Nederlandse bibliotheken in het debat over privacy? [update]

Waar zijn de Nederlandse bibliotheken in het debat over privacy? [update]

Geletterdheid zijn betekent vandaag de dag ook dat je kan lezen en schrijven met digitale technologie. En voor bibliothecarissen bovenal dat je kritisch bent op actuele ontwikkelingen en je daarbinnen positioneert. Tenminste, die mening ben ik zelf toegedaan.

Het is niet de eerste keer dat actuele gebeurtenissen in Amerika me hiervan weer extra bewust maken. Sinds de uitverkiezing van Donald Trump benadrukt de American Library Association dat zij zich des te meer sterk maakt voor de bescherming van persoonsgegevens van bibliotheekgebruikers. In een artikel in The Guardian, Libraries promise to destroy user data to avoid threat of government surveillance, wordt ALA-voorzitter Julie Todero geciteerd:

Todaro said that the ALA’s core values remained unchanged: “free access, intellectual freedom, privacy and confidentiality”.

Treffend vond ik dat de kernwaarden in principe dezelfde zijn die digitale burgerrechtenorganisatie Electronic Frontier Foundation (EFF) meegeeft aan technologievoorlopers die vandaag spraken met Trump. In de online publicatie EFF to Tech Leaders: Stand With Users and Tell Trump We Need Strong Encryption, Internet Freedom, noemen zij vijf punten waarvoor de technologievoorlopers zich sterk zouden moeten maken:

  • Pleidooi voor sterke encryptie (zorgen dat het onmogelijk is achterdeurtjes in software te integreren)
  • Protesteren tegen het massaal toezicht op burgers
  • Waarborgen van vrijheid van meningsuiting
  • Bewaken van netneutraliteit
  • Bescherming van persoonsgegevens

De Nederlandse equivalent van EFF, Bits of Freedom, maakt zich gelukkig ook sterk voor bovenstaande punten, bijvoorbeeld middels de recentelijk gestarte campagne GeenSleep.net. Ook leggen zij glashelder uit op welke manieren gebruiksgegevens grootschalig worden verzameld en wat je als gebruiker zelf kan doen om je zo veilig mogelijk te bewegen binnen het digitale domein.

Maar de Nederlandse bibliotheken zijn en blijven in deze discussie onzichtbaar. Niet dat zij niets aan privacy doen overigens, maar die betrokkenheid heeft voornamelijk betrekking op de eigen systemen en is daarmee intern gericht. Naar buiten toe, in het publieke en politieke debat, is de bibliotheek geen deelnemer en zéker geen pro-actieve partij. En dat vind ik zorgelijk.

Maar waaraan het ligt dat de bibliotheek onzichtbaar is? Ik denk dat het begint bij het bewustzijn dat dit überhaupt een onderwerp is dat bibliotheken in Nederland aangaat. En dat de problematiek voor onze gebruikers inmiddels wel wat verder gaat dan het beveiligen van Facebookpagina’s (hoe belangrijk ook). In de onlangs vastgestelde Visie Mediawijsheid 2016-2018 van de Koninklijke Bibliotheek komt het begrip ‘privacy’ welgeteld twee keer voorbij, en dan exclusief bestemd voor scholieren. Beide keren wordt namelijk verwezen naar externe bronnen: rapporten van het KNAW en SLO over digitale geletterdheid in het voortgezet onderwijs.

Maar dus geen standpunt, in ieder geval niet publiek, van de Koninklijke Bibliotheek zélf. En daarmee ook geen stellingname over het bredere begrip van privacy dat geldt voor álle gebruikers van de bibliotheek, of beter nog, alle burgers in Nederland. De grote vraag is dus hoe de KB – en daarmee ook het Nederlandse bibliotheekstelsel – aankijkt tegen de thematiek waar de collega’s in Amerika zich, in mijn ogen volkomen terecht, zo sterk voor maken? Maar wat net zo goed speelt in Nederland, kijkend naar het debat over ‘het sleepnet’, cq. de uitbreiding van bevoegdheden van de AIVD.

Bits of Freedom was er vanavond via Twitter glashelder over: ook gebruiksgegevens van bibliotheken kunnen in dat sleepnet terechtkomen. Dat alleen al zou reden moeten zijn om stevig stelling te nemen. De KB kan daarbij alvast een voorbeeld nemen aan andere maatschappelijke organisaties als Amnesty International of Internet Society Nederland die reageerden op de internetconsultatie en zich zorgen maken over de huidige wetsvoorstellen.

Als zelfbenoemd pleitbezorgers van mediawijsheid en digitale geletterdheid vind ik dat adel verplicht, dus aan de KB en zeker ook de Vereniging van Openbare Bibliotheken het verzoek om zich te mengen in het debat. Of het iets verandert aan de mening van Kamerleden is ongewis, maar bibliotheken hebben dan wel hun stem laten horen. Of beseffen zich misschien dat dit een thema is dat hun aangaat. Dat vind ik misschien nog wel net zo belangrijk: het goede voorbeeld geven voor bibliothecarissen dat dit een thema is dat hén aangaat.

 

[update 16 december]

De Koninklijke Bibliotheek heeft via Twitter gereageerd en gaat het punt agenderen. Op de uitnodiging hierover mee te denken ga ik vanzelfsprekend in. Wie volgt?

Afbeelding: jamie_okeefe Flickr via Compfight cc

Read More

Pin It on Pinterest