TTDrenthe500: tijdrit van vijfhonderd kilometer op fietse door Drenthe

[et_pb_section bb_built=”1″ fullwidth=”off” specialty=”off” _builder_version=”3.0.69″][et_pb_row][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text _builder_version=”3.0.69″ background_layout=”light” text_orientation=”left” border_style=”solid”]

Vijfhonderd kilometer fietsen binnen dertig uur. Dat was de uitdaging waarvoor de deelnemers van TTDrenthe500 zich gesteld zagen. Samen met fietsmaat Eelco de Graaf nam ik hieraan deel en wel voor de 100% variant. Dus niet de estafetterace en ook niet de lightversie van 250 kilometer. Nee, 500 kilometer over het historische stratencircuit van de TT Assen, een prachtige route door het Drentse land. En dat dan tien keer achter elkaar.

Eelco en ik startten vlak na elkaar, zo rond half twee op zaterdagmiddag 12 augustus in het mooie Drentse hunebeddorp Borger. De globale strategie was om na ronde drie en zes een langere pauze te nemen. Daar tussendoor werden na elke ronde bidons bij- en repen en gelletjes aangevuld. Hierbij konden wij ons verheugen op onze geweldige steun en toeverlaten Joke en Liesbeth. De camper van Hans en Joke diende daarbij als onze hangout voor de langere pauzes.

Tijdens de kortere doorkomsten stonden zij bij het start- en finishplein, sowieso de plek waar alles samenkwam: tijdsregistratie, eten en drinken, fysio, reparaties en de persoonlijke benadering van de evenementorganisatoren. En wat was het geweldig dat ook familie ter plaatse was!

Maar hoe ging het fietsen ons nou af? Erg goed eigenlijk. Dat het een uitputtingsslag zou worden wisten we natuurlijk wel, maar de rondes werkten we zeer naar behoren af. Onze Strava-data gaf aan de we de 500 kilometer afwerkten met gemiddeldes van 30,7 km/u (Jeroen) en 29,2 km/u (Eelco).

En het fietsen in de duisternis? Dan ging ook heel erg goed. Als ik voor mezelf spreek heb ik redelijk wat ervaring met de racer in het donker, maar een nacht haalde ik nooit eerder door. Het ging eigenlijk veel sneller voorbij dan ik verwachtte. Fietsen in het duister maakt dat je letterlijk en figuurlijk op jezelf aangewezen bent. De wereld is niet groter dan je lichtbundel en gezien het oplopende aantal kilometers is dat fietsen in je eigen cocon eigenlijk heel lekker. Je ziet geen (demotiverende) stip op de horizon, maar beweegt gewoon door de nacht. Dat het daarnaast heerlijk rustig is maakt het alleen maar relaxter.

Wij hebben genoten!

[/et_pb_text][et_pb_gallery _builder_version=”3.0.69″ show_title_and_caption=”on” show_pagination=”on” gallery_ids=”23238,23220,23232,23228,23259,23225,23260,23221,23257,23258,23241,23217,23219,23224,23235,23236,23237,23242,23244,23245,23263,23249,23248,23233,23247,23250,23264,23262,23227,23246,23234,23265,23239,23266,23251,23218,23267,23252,23268,23222,23240,23269,23231,23270,23223,23271,23230,23229″ fullwidth=”on” orientation=”landscape” hover_overlay_color=”rgba(255,255,255,0.9)” background_layout=”light” border_style=”solid” auto=”off” /][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]