Badmotorfinger gaat mee naar een onbewoond eiland

Badmotorfinger van Soundgarden is één van die zeldzame albums die hoge ogen zou gooien wanneer ik een zogenaamde Desert Island Pick zou moeten maken. Ik had het album eerst op een cassettebandje, al zou ik echt niet meer weten wie of wat de bron ervan was. Ik werd gelijk gegrepen door de donkere riffs, de geweldige krachtige en inventieve drumpartijen van Matt Cameron en vanzelfsprekend het stembereik van Chris Cornell (het refrein van Slaves & Bulldozers, man oh man). Ik draaide de tape het liefst op de stereo van m’n ouders, want die had een warmer geluid dan mijn slaapkameropstelling en dat kwam de ervaring ten goede. In diezelfde slaapkamer schalde de plaat trouwens wel door mijn koptelefoon als ik erop meedrumde.

Hoe ik erop geattendeerd werd dat zij op 21 maart 1992 in het Utrechtse Tivoli zouden optreden is mij ook ontschoten, maar dat het slechts enkele dagen ervóór was weet ik nog goed. Het bestellen van een kaartje bij het postkantoor leek mij dan ook ijdele hoop, maar die angst bleek ongegrond. Samen met een vriend die wel meewilde, Clarence, dus in de trein naar Utrecht, naar Soundgarden. Een concert dat ik nooit zal vergeten, al was het alleen maar vanwege het feit dat Cornell op de balustrade klom en daar vanaf op de speakerkabinetten sprong en vervolgens de resterende twee meter dieper, terug op het podium. Die roem was hem al vooruitgesneld, maar om het in het echt te aanschouwen was andere koek. Dat we vervolgens de laatste trein terug ruimschoots misten is iets waaraan m’n vader me nog met enige regelmatig herinnert. Hij heeft, evenals wij, een korte nacht gehad..

Toen ik zojuist, na relatief lange tijd, naar Soundgarden luisterde (dank u, Spotify) kwamen bovenstaande herinneringen weer naar boven. En ik dacht, misschien is er wel iets over het concert in kwestie op het web aanwezig. En ja hoor, een heuse fotogallerij!

Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine