Een kleine week te gast in Beiroet

Precies een week geleden keerde ik terug uit Beiroet. Ik mocht daar een kleine week verblijven op uitnodiging van de Lebanese Library Association (LLA). De aanleiding daarvan was mijn presentatie over bibliotheekmakerspaces tijdens het OCLC-congres The art of Invention, vorig jaar mei in Florence. Eén van de toehoorders daar was Randa Chidiac, voorzitter van de LLA. Zij vroeg mij afgelopen augustus of ik ook haar collega’s in het Midden-Oosten mijn verhaal wilde vertellen bij het IFLA-congres Thinking Together: Create, Share, Preserve and Access dat zij in Beiroet organiseerde.  Ze schreef:

“After hearing and meeting you during the 2015 OCLC EMEA Regional Council Meeting in Florence, the topic you presented was so novel and exciting that I felt our conference would be a great podium for you to talk to librarians for a different corner of the world. Your expertise makes you an invaluable asset as a guest speaker at our conference.”

Tja, zeg daar maar eens nee op, niet? Afgelopen week verbleef ik dus in Beiroet en wat een geweldige ervaring was dat. We hebben allemaal ons beeld bij de stad en dat is er voornamelijk eentje van oorlog en onrust. De meest voorkomende reactie van mensen die ik vertelde dat ik daar naartoe zou gaan was dan ook “is het wel veilig?”, of “wel goed oppassen hoor!”. Die angst was echter ongegrond.

Vanzelfsprekend was ik wel lichtelijk gespannen, want ik was nog nooit eerder in Libanon geweest. De wijze waarop LLA alles echter had georganiseerd bood me nauwelijks de mogelijkheid me zorgen te maken. Op het vliegveld stond ’s nachts bij aankomst een taxi voor me klaar, evenals in alle vroegte toen ik weer vertrok. Het hotel was uitstekend en lag op loopafstand van de congreslocatie, de Lebanese American University (LAU). En de gastvrijheid van de mensen was ongekend, evenals de kwaliteit van het eten.

Het congres was er in principe eentje zoals we ze allemaal wel kennen. Opvallend vond echter de afwezigheid van openbare bibliotheken in het programma-aanbod. Het zwaartepunt lag op digitale informatievoorziening, metadata en linked data, maar met een primaire focus op wetenschappelijke- en universiteitsbibliotheken. Redelijk traditioneel dus. Een grote uitzonderingen hierop was de presentatie van Peter Bae (Princeton Universiteit). Hij vertelde over SciHub en de houding van bibliotheken jegens dit publieke initiatief om wetenschappelijke documenten vrij toegankelijk te maken en te houden. Een mooi onderwerp dat in Nederland prachtig in de koker van het KNVI-congres zou passen. Wat hem en mij echter enigszins verbaasde was dat op zijn vraag aan de zaal wie SciHub kende, danwel gebruikte, vrijwel geen enkele vinger omhoog ging. Hij vertelde me later dat hij verwacht had dat dit anders zou zijn. Naar de oorzaak is het gissen.

Peter Bae aan het woord over SciHub.

Ook erg interessant vond ik het verhaal van Peter Stone. Hij onderneemt in het Midden-Oosten projecten vanuit de in Nederland gezetelde organisatie Blue Shield om cultureel erfgoed in rampgebieden te beschermen. Angstaanjagend actueel natuurlijk met de gebeurtenissen in Syrië op het netvlies. Hij werkt momenteel aan het zekerstellen van financiering om dit ook op de langere termijn te kunnen volhouden.

Peter Stone vertelt over Blue Shield en de projecten die hij onderneemt.

Het slotwoord van het congres werd gedaan door voormalig IFLA-president Ellen Tise. In haar verhaal haalde zij het IFLA trendrapport Riding the Waves or Caught in the Tide? aan. Ik kende dit al, maar het was een mooie reminder dit nog eens goed door te lezen. Destijds werd ik aangenaam verrast door de inhoudelijke sterkte ervan en die kunnen we altijd goed gebruiken. Lees het Beleidsplan 2015-2018 De Kracht van het Netwerk van de Koninklijke Bibliotheek en je begrijpt wat ik bedoel.

Het slotwoord door Ellen Tise.

Mijn eigen verhaal over bibliotheekmakerspaces (zie mijn presentatie hieronder) werd erg goed ontvangen. Het was te merken dat het onderwerp in het Midden-Oosten nog niet in de praktijk wordt gebracht en ik kreeg veel vragen of ik collega’s van informatie kon voorzien. Dat doe ik natuurlijk met alle plezier. Het was ook de enige keer dat ik me ineens omringd wist door collega’s vanuit Libanese openbare bibliotheken. Zij gaven aan graag met het onderwerp aan de slag te willen gaan en vroegen me de oren van het hoofd over het hoe en wat. Ik ben erg benieuwd wat daar nog uit gaat komen, maar aan de energie en het enthousiasme van de collega’s ter plaatse zal het in ieder geval niet liggen.