Kind of Bloop en auteursrecht als winstmodel
Het verhaal van Andy Baio is schrijnend, een waarschuwing maar ook hoopvol. Aan de hand van talloze voorbeelden, inclusief zijn eigen ervaring met het buitenrechtelijk schikken inzake het remixalbum Kind of Bloop, toont hij een aantal zaken aan:
1. Cultuur bouwt op cultuur en remixen zit in ons bloed
2. De huidige generatie Youtubegebruikers is niet op de hoogte van wat auteursrecht is
3. Fair use beschermt tegen niets
4. Aangeklaagd worden kan altijd en kost (veel) geld
5. Angst voor een gerechtelijk proces leidt tot schikkingen
6. Schikkingen worden meer en meer ingezet om snel geld te verdienen
7. Er komt een tijd dat men dat niet meer accepteert
8. De remixers van nu zijn de beslissers van straks
bron: Boing Boing
interessant bericht. Wat denk je er zelf van? Mijn 5 centen: youtubers horen wel te weten wat auteursrecht is, rechtszaken zijn typisch Amerikaans (ons recht zit anders in elkaar), de auteursrechthebbenden zijn de beslissers -- wat dat betreft is er niet zoveel verschil tussen geestelijk en materiaal eigendomsrecht. Auteursrechten zijn ook te verkopen en te aggregeren -- dus handelswaar, dus munt voor de economie. Patentrecht speelt een grote rol bij ontwikkelingen van auteursrecht. Muziekindustie is daar maar een voetnoot bij.