Metallica: streamen omdat je niet meer gedownload wordt?

De strijd tegen het downloaden van muziek had een tijdlang een gezicht, namelijk dat van Lars Ulrich, drummer van Metallica. Hun rechtszaak tegen Napster stond model voor de reactie van de muziekindustrie op de nieuwe technologie van grootschalige bestandsuitwisseling.

Enkele jaren voor die strijd losbarstte zat ik midden in de levensfase waarin ik kennismaakte met metalmuziek en de basis werd gelegd voor iets waarvan ik nooit meer zal loskomen. En daar hoorde Metallica als klassieke band bij: posters aan de muur, stickers op de jasbeschermer, de naam op de schooltas, badges op het legerjack en covers spelen (Seek and Destroy van Kill ‘em All) met m’n eerste bandje.

Maar Metallica werd in de loop der jaren meer en meer cheesy, een MTV-band met steeds mindere albums. De muziek die ik had van de band staat op cassettebandjes en ik heb nooit de behoefte gehad de muziek te downloaden. Blijkbaar was dat teveel moeite. Maar nu is het oeuvre beschikbaar in Spotify en knalt het met een druk op de knop uit de Sonos. En da’s best leuk.

Saillant detail is dat één van de oprichters van Napster, Sean Parker, nu investeert in Spotify en samen met Lars Ulrich de aankondiging van het samengaan deed. Ik ben dan best benieuwd door welke hoeveelheid stof Ulrich en zijn band hebben moeten kruipen om zover te komen en waarop de keuze voor Spotify gebaseerd is. Het is in ieder geval een illustratie dat niemand de revolutie van online muziek meer kan negeren (voor zover men dat nog deed). En dat steeds meer muziekliefhebbers het downloaden inwisselen voor het (al dan niet betaald) consumeren van muziek via streaming diensten.

Over die revolutie gesproken: er staat de release van een documentaire over Napster, getiteld Downloaded, op stapel. Daarin zullen we ongetwijfeld deze Ulrich weer voorbij zien komen. Maar nu eerst …And Justice for All even een tandje harder zetten. Jeugdsentiment is leuk.

fotobron: Fotopedia