Sampling uit de oude doos (reprise)

In een blogpost uit november 2009 besteedde ik aandacht aan Collage #1 Blue Suede van de Amerikaanse componist James Tenney (1934-2006). Een tweet van Ubuweb deed me daar vandaag aan aan herinneren. Ze schrijven erover:

As suggested by the title, Collage #1 (“Blue Suede”) is assembled largely from preexisting sounds that are subjected to various transformations and alterations. The piece takes as its “source material” Elvis Presley’s recording of “Blue Suede Shoes.” Initially, however, Presley’s crooning is hardly recognizable. Tiny snippets of the tune are rearranged, stretched, and modulated, creating busy sonic juxtapositions of indecipherably slowed vocal samples, blasts of broadband whistles, and high-speed squeaks and chatters. As the piece progresses, the spliced pieces gradually become more coherent. Key phrases from the song briefly come into focus before being obscured and submerged by heavy reverberation and subsequent splices; in a manner somewhat foreshadowing the later work of Paul Lansky (in, for example, the Idle Chatter series), the voice samples avoid manifesting themselves clearly enough to reveal syntax, drawing attention instead to their sheer sonic contours.”

Ik weet nu al dat het stuk in mijn playlist voor de aankomende uitzending van Edge staat, overigens tezamen met een ander schitterend stuk van Tenney, For Anne (Rising) uit 1969:

[powerpress]

En nogmaals een link naar Collage #1 Blue Suede Shoes kan natuurlijk niet achterblijven: