De uiteenlopende gedaanten van Jim Black

De slagwerkkunsten van Jim Black (Seattle, 1967) leerde ik kennen dankzij de bijzondere albums van Dave Douglas’ Tiny Bell Trio, die ik kocht bij Swingmaster in Groningen. Het geweldig inventieve en muzikale spel van Black was iets wat ik op die manier eigenlijk niet eerder hoorde en omdat m’n aandacht getrokken was, was het slechts een kwestie van tijd voordat ik in aanraking kwam met zijn band Pachora (Jim Black – drums, Chris Speed – klarinet/tenorsax, Skulli Sverisson – bas en Brad Shepik – gitaar). Dit kwartet, dat traditionele (vaak) Oost-Europese thema’s en melodieën combineert met spannende maatsoorten en vrije improvisatie, zonder in te boeten aan het gevoel naar compacte nummers te luisteren, zag ik in 1999 live in het Groningse Grand Theatre. Black werd na het concert overigens stomdronken, omdat hij kennismaakte met echte Hollandse borrels. Een onvergetelijke avond was dat. Black’s eigen groep AlasNoAxis kent instrumentaal dezelfde bezetting als Pachora (drums, tenorsax/klarinet, gitaar en bas), maar is wat experimenteler en ruiger van aard. Van een aantal van bovengenoemde bands heb ik een Youtubeplaylist in Dragontape gemaakt. In Spotify zijn het Tiny Bell Trio en Pachora overigens niet te vinden, maar AlasNoAxis wel. Enjoy!