Teleurgesteld in slijterijmeisje
Het is nergens op gebaseerd, maar wanneer ik een boek of muziek koop denk ik een bepaalde mate van ideële overeenstemming te hebben met de maker daarvan. Zo durf ik best te stellen dat het overgrote deel van de makers van cd’s in mijn collectie het met mij eens is over uiteenlopende maatschappelijke ontwikkelingen en politieke uitgangspunten. Gisteren volgde een koude douche. De schrijfster van Het Meisje van de Slijterij, een boek dat ik vorig jaar iemand cadeau deed, blijkt ideeën over kunst en cultuur te hebben die mij totaal niet aanstaan. Waar het op neer komt? Kunst en cultuur is een hobby, iets voor erbij wanneer de tijd dat toestaat, maar dan ook slechts wanneer het publiek het wenst.
Ik heb veel met kunstenaars gewerkt, in het bijzonder studenten van een postacademische opleiding. Ik weet met hoeveel overtuiging zij hun kunst beoefenen, maar allesbehalve zeker zijn van een goedbetaalde boterham. Deze mensen verdienen ondersteuning in plaats van weggezet te worden als hobbyist. Daarnaast werk ik intensief samen met de ontwikkelaars bij Waag. Zij maken voor de bibliotheek waar ik werk toepassingen die wij zelf niet kunnen maken en in de markt niet verkrijgbaar zijn. Maar als het aan ons ligt worden die producten het na uitontwikkeling wel en komen dan ten goede aan iedereen. Subsidie wordt gebruikt om verder te komen en te innoveren.
Ergens heb ik nu spijt dat ik de moeite nam haar boek te kopen om cadeau te doen. Met een cadeau zeg je namelijk “dit vind ik leuk en ik denk dat je het kan waarderen”, maar nu voelt het alsof die boodschap vervuild is. De visieloze bezuinigingen op kunst en cultuur gaan me namelijk echt aan het hart. Er is geen wet die voorschrijft dat ik hetzelfde moet vinden als de schrijvers, musici en kunstenaars die ik op waarde schat. Maar wanneer dat niet zo blijkt te zijn voelt dat als een teleurstelling. Terecht?
Kunst als ‘leuke dingen’ zien, dan zie je het wmb al fout. Zoals ik het zelf beleef zit het dicht bij onderwijs. Kunst heeft me veel geleerd. Het is bv geschiedenis, politiek, filosofie en het helpt om de wereld om je heen te begrijpen cq te doorgronden. Enorm belangrijk dus.
Waar ik zelf mee worstel is dat ik tegelijkertijd geloof in een hobby-achtige benadering. Vanuit onafhankelijkheid -in dit geval dus financieel- ontstaat vrijheid van werken. Er staat prachtige muziek in de kast van muzikanten die reguliere jobs hebben. Ik denk dat het per discipline verschilt. Dansers bv moeten gewoon elke dag aan de bak om te presteren. De ene discipline is beter te combineren met regulier werk, de ander is makkelijker om te verkopen. De nuance mis ik; het gaat in de discussie meestal om kunst in het algemeen.
Voor mij is wel helder dat innovatie en vernieuwing nauwelijks commercieel vatbaar zijn. Dat moet sowieso ondersteunt worden, om de redenen uit de eerste alinea.
Hoi Paul,
Ik volg je helemaal in je scheiding van hobby en professioneel. Ikzelf ben een enthousiast vrijetijdsdrummer en verwacht allesbehalve dat iemand mij subsidie geeft om dat te beoefenen. Sterker nog, het zou belachelijk zijn. De bezuinigingen gaan echter wel om professionele kunsten en die mensen wegzetten als hobbyist is minimaal naïef en geringschattend.
Hi Jeroen,
Ik heb jullie tweets gisteren gevolgd en heb de neiging tot reageren wel wat moeten onderdrukken.
Laat ik vooropstellen dat ik jouw zorg en verontwaardiging over de voorgenomen bezuinigingen volop deel. Haar opvattingen over kunst als o.a. goedbetaalde hobby zijn dus zeker niet de mijne.
Helaas zijn discussies als deze daarom al bij voorbaat tot mislukken gedoemd, immers geen van beide partijen zal van zijn of haar standpunt afwijken.
Maar om nu haar boek als van minder waarde te zien lijkt me niet juist. Dat je dat zelf ook wel voorvoelt is wel te zien aan het ?-teken op het eind. Haar boek gaat m.i. immers over een totaal ander onderwerp en het heeft weinig tot niets te maken met haar opvattingen over kunst en cultuur. (Of ik moet het boek niet goed hebben gelezen)
Ik begrijp het wel, ook ik heb de neiging om het werk van een artiest, schrijver, etc. te koppelen aan de persoon er achter. Zo vind ik bijv. de muziek van Anouk minder leuk omdat de persoon in kwestie mij niet zo sympathiek overkomt. Je reinste onzin natuurlijk omdat je haar muziek gewoon op de muzikale merites moet beoordelen. Zo ligt het dus m.i. ook bij jouw beoordeling van Petra’s werk. Zie het los van haar cultuuropvattingen zolang haar boek dara niet over gaat. Simple as that!
He Jeroen,
Ik ben nog steeds blij met je cadeau, hoor 🙂 Ik moet er nog steeds over bloggen, maar ik heb het boek gelezen. Het interessante eraan vond ik dat het een beeld weergeeft van de persoonlijkheid van Petra. Het verbaast me dus niet dat ze dit standpunt inneemt. Voor mij is het geven van een cadeau iets wat je doet, omdat je denkt dat de ander het interessant vindt. Dus ook een boek dat je tot nadenken zet kan waardevol zijn, al ben je het niet eens met de inhoud. 😉
Grz Wilma