Muziekervaring is een doosje met een strik erom
De ontmanteling van het medium cd in beeld gebracht.
Tot voor kort was het een gegeven: muziek stond op een cd. We accepteerden daarmee ook dat er talloze exemplaren in de kast staan met daarop nummers die ‘het’ niet zijn. Maar daarvoor betaalden we wel, een andere mogelijkheid de nummers te krijgen die ‘het’ wel waren was er immers niet. In een tweetal uiterst interessante blogposts, The Unbundling of Media en The Unbundling (and Re-Bundling) of Music wordt beschreven hoe de cd als medium tekortschiet en wat de nieuwe mogelijkheden zijn een muziekervaring te verkopen. In de posts wordt de cd (die daarmee staat voor het fenomeen geluidsdrager) getypeerd als gebundelde muziek. Door de opkomst van digitale bestandsformaten en (illegale) platforms die de distributie daarvan faciliteren is de gebruiker in staat afstand te nemen van dat opgelegde format. In The Unbundling of Media wordt dat proces door David Pakman helder omschreven. Ian Rogers, werkzaam bij Topspin, ziet vervolgens echter een tendens van het herbundelen van (digitaal en fysiek) materiaal. In de woorden van Techdirt’s Mike Masnick:
What Rogers is talking about, however, is a more natural bundle. Rather than a bundle borne out of the inefficiencies of existing technology, the bundling he’s talking about is bringing together natural bundles of products that fit together smartly in packages that give fans real options — and which are done for the overall convenience of fans and buyers, not the convenience of retailers and middlemen. That’s a key difference and we’re going to see more and more of it in a variety of industries. The bundles that will disappear are the bundles that were done to help serve the middlemen, and what will replace them (much more profitably and economically efficiently) are bundles that help serve the end user/buyers.”
Rogers haalt in zijn blogpost enkele interessante voorbeelden aan en dan niet alleen van gearriveerde acts als The Beastie Boys of My Morning Jacket. Ik vond het wel aardig dat hij bijvoorbeeld Sonoio noemde, een act waaraan ik ook eerder aandacht besteedde. Volgens Rogers komt 97% van de inkomsten van Sonoio voort uit de directe verkoop aan fans. Zo slijten zij bijvoorbeeld meer mp3-downloads via hun eigen site dan via iTunes. Dit levert niet alleen meer inkomsten op, maar ook een directe relatie met de consument. Rogers:
They’ve built their own direct connections with fans via Twitter, Facebook, and email, and when they sell direct from their site they add a fan connection they own, as opposed to a track sold via iTunes or Amazon where the fan connection belongs with the retailer and that retailer is free to re-market to that consumer but the artist is not. Since Sonoio’s direct-to-consumer offering contains cool stuff priced way more than $0.99 (the synth is currently sold out), it follows people would be enticed to spend (on average) more than they would on just a couple tracks at iTunes. All of the above add up to Sonoio having a much bigger incentive to drive people to buy direct from them than somewhere else, so that’s where all their promotion drives. The result: more direct-to-fan sales, higher average revenue per transaction, and more fan connections on which to build future campaigns.”
Andere goede voorbeelden van deze aanpak zijn de bundels van Cage The Elephant en The Arcade Fire. Pakketjes dus die idealiter ook nog eens de wisselwerking met fans totstandbrengen. Ik ga maar eens nadenken welke rol een muziekbibliotheek van de toekomst hierin kan spelen.
