Vliegwiel voor internetregulering?

Vanmorgen was Fred Teeven (staatssectretaris van Justitie) te gast bij het programma Wakker Nederland. Hij werd daar bevraagd over strafeisen in het algemeen, maar al snel werd de discussie toegespitst op het kinderpornoschandaal in Amsterdam. “Zouden de straffen wel hoog genoeg zijn?”, werd hem voorgehouden. Teeven was hierover duidelijk: de strafmaat voor dit soort vergrijpen is hoog en niet gelijk aan herziening toe. Vervolgens werd gesteld dat de afbeeldingen tot het einde der tijden op het web zouden blijven bestaan. Kon daaraan niets gedaan worden? Hierover was Teeven aanvankelijk ook terughoudend: kinderpornopraktijken zouden zich ook veel búiten het digitale domein afspelen. Daarnaast zouden strenge maatregelen (filtering, deep packet inspection) raken aan privacy van álle internetgebruikers.

Als het daarbij was gebleven zou ik Teeven alle lof toewuiven. Hij besloot echter met de mededeling over internetregulering binnenkort met de Kamer te willen discussiëren. Ik kan niet ontkennen dat ik daarvan een nare bijsmaak in m’n mond krijg. Het zou me namelijk niets verbazen als de verschrikkelijke gebeurtenissen in Amsterdam (met in het kielzog kwesties als Wikileaks) gaan functioneren als vliegwiel om verregaande webregulering door te voeren. Nee, wat wat aangaat vertrouw ik meer op inzichten van mensen als Dr.mr. Kees de Vey Mestdagh van wie ik vandaag het uitstekende artikel Wie WikiLeaks wil bestrijden, snapt niks van internet las:

Staten die zich opwerpen als enige hoeder van de rechten van hun burgers, trekken een te grote broek aan. […] De staat kan mijn privacy niet meer waarborgen, kan het auteursrecht niet meer beschermen en kan de vrijheid van meningsuiting niet meer beschermen noch aan banden leggen. Dat zijn lessen die we allang hadden kunnen trekken en die de zaak-WikiLeaks nog eens onderstreept. Staten moeten dus transparant opereren en hun beperkingen erkennen. Doen ze dat niet, dan zullen ze verder aan gezag inboeten. Het is een kwestie van adapt or perish.”

De reden waarom ik vrees voor ‘misbruik’ van misstanden (kinderporno) of ongewenste situaties (Wikileaks) is niet ongegrond. Al eerder schreef ik over het schaamteloos toejuichen van het bestaan van kinderporno door bepaalde vertenwoordigers van de muziekindustrie. Het is namelijk een sprekend voorbeeld om politici mee over de streep te trekken. En dan niet om kinderporno aan te pakken, maar om maatregelen inzake aanpak schending van auteursrechten erdoor te krijgen. Als Teeven daarom stelt  “met de Kamer te willen overleggen”, ben ik sceptisch. De auteursrechtlobby blijkt namelijk nietsontziend.