Vrijplaats van informatie
A public library is the most democratic thing in the world. What can be found there has undone dictators and tyrants: demagogues can persecute writers and tell them what to write as much as they like, but they cannot vanish what has been written in the past, though they try often enough. People who love literature have at least part of their minds immune from indoctrination. If you read, you can learn to think for yourself.”
– Doris Lessing
Toen ik deze quote van Doris Lessing op Hugh’s Stuff las, was het wederom een bevestiging van dat waarover ik de bibliotheeksector nauwelijks hoor: de bibliotheek als vrijplaats van informatie. Veel te vaak gaat het over daarbij de kop opstekende juridische belemmeringen. Dit valt voor mij in de categorie: “Als jullie uitgevers het ons onmogelijk maken digitale content beschikbaar te maken, verhinderen jullie onze gebruikers de vrije toegang tot kennis. Hiermee kunnen wij niet volledig aan onze kerntaak voldoen. Daarom nemen wij het initiatief zelf. Sue us if you will.“
Precies, ik vraag me ook wel eens af het geluid van de bibliotheken blijft. De bibliotheken staan onder druk door bezuinigingen en kunnen dus wel wat aandacht gebruiken.
Nou stel ik me voor dat je een e-book niet alleen kan lenen in de bieb. Je kan ook je eigen boeken uitlenen aan de bieb, als je ze niet aan het lezen bent. Van copyright-schending is dan geen sprake, je maakt immers geen kopie.
Het voordeel is gelijk duidelijk. De bieb heeft ineens een bizarre hoeveelheid boeken tot zijn beschikking. Van elk boek is altijd wel ergens een kopie te leen.
Vervolgens hoeft een bieb veel minder exemplaren van een boek aan te schaffen, en kan het geld besteed worden aan het sociale uitleensysteem, binnen de regeltjes van de wet.
Ennehh, laten we dat dan ook eens doen met muziek en films.