Hoe ongewenste wetten tot stand komen

Rechtenprofessoren Kal Raustiala (UCLA Law School en UCLA International Institute) en Chris Sprigman (University of Virginia Law School) gaan in een artikel in de New York Times, Copyrighting Fashion, Who Gains?, in op de totstandkoming van ongewenste wetgeving. Aanleiding voor het artikel is de door senator Charles Schumer voorgestelde auteurswet voor de Amerikaanse modeindustrie. Deze lijkt door het Congres aangenomen te worden, ondanks het feit dat er nauwelijks aantoonbare voordelen zijn. De nadelen daarentegen zijn legio en kunnen uitstekend worden hardgemaakt.

Hoe kan het dan dat zo’n wet toch in de praktijk wordt gebracht? Raustiala en Sprigman halen hiervoor een boek aan van econoom Mancur Olson, The Logic of Collective Action. Olson stelt dat het kostbaar is een grote groep te organiseren die een bepaalde beleidsverandering voorstaat. Daarbij komt dat er relatief weinig individuele voordelen te behalen zijn. Voor een kleine groep werkt dit precies tegenovergesteld: organiseren is goedkoop en de individuele voordelen kunnen hoog uitpakken. Juist dit laatste element, een op zichzelf staand voordeel, brengt individuën ertoe een groepsbijdrage te leveren. Gestelde doelen die bijvoorbeeld een commercieel belang dienen maken hierdoor veel meer kans op doelbewuste inbreng van deze individuën. Uiteindelijk leidt dit tot meer focus en overtuiging, waardoor een toegewijde minderheid en ongeorganiseerde meerderheid kan overtreffen.

In het geval van auteursrechtwetgeving (ongeacht of het mode of andere uitingsvormen betreft) gaat deze vlag ook op, stellen Raustiala en Sprigman. De groep van makers en vertegenwoordigers daarvan is klein, de gebruikersgroep enorm. Of zoals ze het zelf beschrijven:

Producers of copyrighted works – film studios, record labels, commercial publishing companies – are few in number and stand to gain significantly from more powerful protections (and therefore have ample incentive to spend money seeking policy change). The result is that Congress hears, loudly and often, from those who favor stronger protection. Congress does not hear nearly as often from those who take the opposite view. Who is that? Well, just about every consumer who has to pay more for a book or a song because stronger property rights prevent competition from low-cost copyists that would otherwise exist. We all pay a little hidden tax every time copyright law expands.”

Eigenlijk een beschrijving van het lobbyproces dus, iets waaraan Obama toch had beloofd een halt aan te willen toeroepen? Ik vind het in ieder geval een somberstellende observatie, temeer daar het momenteel in meerdere lopende processen zichtbaar is. Behalve de lobby voor een modeauteurswet speelt het natuurlijk ook voor de gang van zaken rondom ACTA, om maar wat te noemen.

Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine