Pages Menu
Categories Menu

Posted by on aug 24, 2010 in Auteursrecht, Bibliotheek, Boeken, Innovatie, Internet, Netneutraliteit, Social Media | 0 comments

De Duitse groei dankzij gemis copyright

De Duitse groei dankzij gemis copyright

Gisteren werd ik attent gemaakt op het artikel No Copyright Law, The Real Reason for Germany’s Industrial Expansion? waarin een onderzoek van de Duitse economisch historicus Eckhard Höffner beschreven wordt. Höffner stelt dat de explosieve economische groei van Duitsland, de Gründerzeit, te danken is aan het ontbreken van een auteurswet. Dit in tegenstelling tot landen als Engeland en Frankrijk, waar boeken (en daarmee kennis) in de eerste plaats waren voorbehouden aan de culturele elite, maar ook in veel kleinere absolute aantallen beschikbaar kwamen. Dit zou vooral voor Engeland betekenen dat zij haar economische voorsprong, opgedaan door het koloniale verleden, snel zag verdampen.

Ter illustratie: in Duitsland werden in 1843 in totaal 14.000 uiteenlopende uitgaven in omloop gebracht, volgens Höffner per hoofd van de bevolking vergelijkbaar met de verhoudingen van vandaag de dag. In Engeland waren dat er slechts 1.000. Volgens de onderzoeker is dat verschil te wijten aan het feit dat Engeland al sinds 1710 een auteursrechtstelsel kende. In Duitsland, dat vanaf 1837 overigens ook een zodanig stelsel kende, zorgde de opsplitsing in deelstaten er echter voor dat nationale handhaving ervan problematisch was. Maar volgens Höffner had dat slechts positieve gevolgen:

In Germany […] publishers had plagiarizers — who could reprint each new publication and sell it cheaply without fear of punishment — breathing down their necks. Successful publishers were the ones who took a sophisticated approach in reaction to these copycats and devised a form of publication still common today, issuing fancy editions for their wealthy customers and low-priced paperbacks for the masses. […] This created a book market very different from the one found in England. Bestsellers and academic works were introduced to the German public in large numbers and at extremely low prices.”

Naast het onderscheid in aantallen beschikbare werken was er echter ook sprake van een verschil in de aard van de publicaties. In Engeland was deze traditioneel van aard, de klassieke educatieve canon: beschouwingen over literatuur, filosofie, theologie, talen en geschiedenis. In Duitsland daarentegen werden veel praktische studies naar bijvoorbeeld techniek en natuurwetenschappen gepubliceerd. Met andere woorden: kennis die in de praktijk kon werden gebracht door een groot deel van de bevolking. Deze kennis was in Engeland ook wel aanwezig, maar voorbehouden aan een select publiek:

London’s most prominent publishers made very good money with this system, some driving around the city in gilt carriages. Their customers were the wealthy and the nobility, and their books regarded as pure luxury goods. In the few libraries that did exist, the valuable volumes were chained to the shelves to protect them from potential thieves.”

De vrije verspreiding van kennis in Duitsland legde volgens Höffner dus de basis voor de Gründerzeit. Deze periode van sterke economische groei leidde onder meer tot de opkomst van grote Duitse ondernemingen als Siemens en Krupps. Dat nam echter niet weg dat ook in Duitsland uitgevers gevoelig raakten voor het opvoeren van prijzen voor publicaties. Niet dat alle auteurs daar blij mee waren overigens. Zo liet Heinrich Heine zijn uitgever Julius Campe in 1854 weten:

Due to the tremendously high prices you have established, I will hardly see a second edition of the book anytime soon. But you must set lower prices, dear Campe, for otherwise I really don’t see why I was so lenient with my material interests.”

Höffner’s onderzoek toont echter aan dat de democratisering van kennis bijna louter voordelen kent. De ironie is dat de auteurswet juist hiertoe in het leven groepen is: het mogelijk maken van innovatie door gebruik te maken van ideeën van anderen. Er komt echter bijna altijd een moment waarop het momentum omslaat en de wet gebruikt wordt om financieel gewin veilig te stellen. Momenteel speelt die strijd bijvoorbeeld in de modewereld, getuige een sterk artikel in Newsweek, Copycats vs. Copyrights, Does it make sense to legally protect the fashion industry from knockoffs?. De auteur stelt daarin terecht dat

Too often, copyrights are used not to protect consumers by making sure they have access to new products, but to protect the profits of producers. It’s no coincidence that the rise of the Internet—which led to an explosion of low-cost distribution networks, new forms of competition, and unexpected types of innovation—has also led to calls for new and stronger forms of intellectual protection.

Consumers assume this is all for them, as that’s what they’ve been told. But it isn’t. There’s a reason we’re skeptical of monopolies, and we shouldn’t forget that even when they’re dressed up as “copyrights.”

Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine

0 Comments

Trackbacks/Pingbacks

  1. Tranendal: voorstel downloadverbod en verlenging auteursrechttermijn « Muziek & de bibliotheek - [...] (bovenstaande quote zou zo maar van iemand als Tim Kuik kunnen zijn) is dus duidelijk. Met enig historisch besef…

Post a Reply

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Pin It on Pinterest

Share This