Hoe het publieke domein in een zwart gat verdwijnt
Ik heb zojuist ademloos zitten kijken naar onderstaande lezing van professor James Boyle. In The Incredible Shrinking Public Domain schetst bij een ontluisterende paradox: we leven in een tijd waarin we verwachten dat alle beschikbare kennis binnen ons handbereik ligt. Tegelijkertijd zijn we er echter van doordrongen dat we voor het beschikken over die kennis altijd toestemming moeten vragen aan rechthebbenden. We leven daarbij, en daarbij parafraseert hij Lawrence Lessig, in een permissions economy. Dat laatste komt voort uit het huidige auteursrechtsysteem, dat volgens Boyle slechts voor een miniem percentage van auteurs voordeel biedt, maar wel op het gehele culturele spectrum van toepassing is. Boyle, een verdediger overigens van het basisprincipe van auteursrecht, illustreert met een aantal sprekende voorbeelden hoe we aan die verlammende greep proberen te ontsnappen: 1) door de wet gewoonweg te negeren; 2) alternatieve systemen als Creative Commons of aanbod als Google Books te introduceren; of 3) het doorvoeren van aanpassingen in het rechtssysteem. Op alledrie gaat hij redelijk uitvoerig in, waarbij het eerste alternatief zijn goedkeuring echter niet kan wegdragen. Verplichte kost voor iedereen die is geïnteresseerd in het publieke domein.
[vodpod id=Video.4177347&w=425&h=350&fv=]
Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine
0 Comments
Trackbacks/Pingbacks