Payola voor airplay
Het begrip luidt ‘payola‘ en het staat voor omkoping door de muziekindustrie om hun nummers in de ether te krijgen. Ars Technica wijdt in Payola! (or, How to undermine your own argument to Congress) uit over deze praktijken en de boetes die platenmaatschappijen hiervoor hebben moeten ophoesten. De manier waarop het werkt is eenvoudig: platenmaatschappijen huren vertegenwoordigers in die voor hen de radiopromotie verzorgen. De vergoeding voor gedane diensten wordt verantwoord via checks. Deze worden keurig door de promotors geïnd, maar na aftrek van een prettige bonus, vloeit het overgrote deel cash terug naar de platenmaatschappijen. Het ‘werk’ van de promotor is hiermee voltooid, waarop het zwarte geld vervolgens door labelpersoneel wordt gebruikt om radiomedewerkers te stimuleren toch zeker die ene plaat op de radio te draaien. In het artikel wordt een voorbeeld aangehaald van het Latinlabel Univision Music Group (UMG) dat hiervoor per ‘promoactiviteit’ tussen de 1.000- en 10.000 dollar neertelde.
Pogingen van de muziekindustrie om via het Amerikaanse Congres radiostations te dwingen om een vergoeding te betalen voor gedraaide muziek komt hiermee wel in een vreemd daglicht te staan. Het argument dat de stations ter verdediging gebruiken is namelijk precies hetzelfde als dat wat aan payola ten grondslag ligt: radio dient als een kennismakings- en promotiekanaal voor de gedraaide artiesten. Dat het niet om kattenpis gaat wijzen de schikkingsbedragen wel uit: UMG in 2006 – 1 miljoen dollar, Warner Music in 2005 – 5 miljoen dollar, Universal Music in 2005 – 12 miljoen dollar.
Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine
Het mooiste boek over payola is “Hit Men” van Fredric Dannen. Die doet een -prachtig verteld- verhaal wat loopt van de fifties tot 1990. Decennia lang was er een soort maffia-systeem waarbij een aantal “hitmannen” ieder een deel van de VS bestierden. De payola werd richting alle belangrijke stations verstuurd met het plaatje. DJ’s die de plaatjes binnen kregen schudden het naast hun oor. Hoe meer ze hoorden bewegen in het hoesje, hoe beter een nummer klonk!
Toen dit te link werd ging het via (veel te hoge) tourvoorschotten e.d.. Geen enkele hit, van Whitney tot Pink Floyd, werd een hit zonder payola. Deed je er niet aan mee als label, dan kreeg je gewoon geen airplay. Dat werd dus een terrein waar alleen de grote jongens het geld voor hadden. Ging om miljoenen, maar het scheelde promotiekosten, en er was direct resultaat.
Als je goed genoeg bent kom je er vanzelf… Hahaha!
Paul, dank voor je reactie. Ik zal Hit Men een opsnorren, lijkt me leuk leesvoer!
Hit Men is essentieel leesvoer. Maar lees dan ook gelijk Record Makers And Breakers van John Broven. Behalve een geweldig boek over de geschiedenis van de rock & roll , blijkt hieruit ook dat payola zo oud als de wereld is. Boek staat vol met prachtige voorbeelden. (wel beetje prijzig boek …)
@Jan: dank voor de suggesties!!