Het bijzondere muzikale universum van Frank Pahl

Er zullen weinig serieus praktiserende musici zijn die het zonder Wikipediapagina moeten stellen. Frank Pahl is wel zo iemand. Maar het heeft ook wel iets, een eigen website (met frames!) die sinds 2004 niet meer bijgewerkt is. Of een Myspacepagina met welgeteld één blogbericht:

ack! this is my first blog on myspace and i’m thinking that like all firsts in life i should comb my hair first (haven’t had one in years, comb that is, not hair) i should be relatively lucid (not too likely, it’s the wine talking) wear a condom (?) and practice, practice, practice…..
holy pshaw, ack and harumph! […] hmmmm…this blog is broken, fixable yes, but temporarily out of order…a bog-like blog…murky, indistinct, moist and definitely not something you’d want to put your lips on…time for a refill…..”

In muzikaal opzicht zou je Pahl een outsidermuzikant kunnen noemen, of zoals Amerikanen ze ook wel maverick noemen. Muziekblog weescoosa, dat een groot aantal Pahl-albums beschikbaar heeft gemaakt, haalt een All Music Guide-recensie aan waarin de term artistiek amateurisme wordt gebruikt. Ik zou Pahl absoluut geen amateur willen noemen, maar de omschrijving geeft wel een bepaalde ‘kleur’ die passend lijkt. In dat opzicht lijkt hij bijvoorbeeld schatplichtig aan bijvoorbeeld iemand als Harry Partch. Met hem deelt hij in ieder geval het construeren van (mechanische) instrumenten en een oeuvre dat zowel folk als serieus gecomponeerde muziek (onder andere voor dansvoorstellingen) omvat. In tegenstelling tot Partch is van dat laatste segment vrijwel niets uitgebracht.

De muziek van Pahl die wel de weg naar de platenzaak heeft weten te vinden past in de lijn van Beefheart en Tom Waits. Iemand die daarnaast vaak ter referentie aangehaald wordt is Pascal Comelade. En ik zou zelf bijvoorbeeld als Nederlandse equivalent De Kift willen aanhalen, met wie Pahl een liefde voor fanfare en bijbehorende blaasinstrumenten als euphonium en tuba deelt. Het is in ieder geval weinig verwonderlijk dat iemand als Eugene Chadbourne aan een aantal albums zijn medewerking verleende. Met Chadbourne deelt Pahl overigens een met humor doordrenkte snerpende kritiek in de richting van conservatief rechts in Amerika, met het album Songs of War and Peace als sprekend voorbeeld. Hieronder een aantal Youtubefilmpjes die een inkijkje geven in Pahl’s bijzondere muzikale universum.

Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine