Workshop Privacy op het Internet
Vanmorgen gaf ik met een collega een workshop Privacy op het Internet voor een groep MBO-scholieren. Onderstaande presentatie gebruikten we als uitgangspunt, waarbij zich een levendige discussie ontspon. De basiselementen ervan komen trouwens uit de uitstekende lezing “Making Sense of Privacy and Publicity” die Danah Boyd onlangs gaf tijdens SXSW.
Aangenaam verrast waren we door de kritische houding van de leerlingen, bijvoorbeeld aangaande het plaatsen van foto’s op het internet en het afschermen van Hyves-accounts. Verbaast waren we tegelijkertijd over het gemak waarmee men omsprong met de inzage die overheden en opsporingsinstanties hebben in bel- en mailgegevens. Wanneer het gebruikt wordt voor positieve zaken als het ophelderen van een misdrijf mag men inzage hebben in alles. Zelfs het openmaken van de ouderwetse post is dan geoorloofd. Bij eventuele nadelige effecten, zoals te zien in onderstaand Youtubefilmpje, wordt niet stilgestaan.
Twitter, tenslotte, was onzin. Daar wordt alleen maar onzin uitgekraamd. Het voorbeeld van de Twitter-diagnostisering van Jonathan Zittrain sprak echter wel tot de verbeelding.
Een erg leuke ochtend kortom. De docent zag wel heil in een vervolg, want mediawijsheid was volgens hem een onderbelicht kindje voor deze doelgroep.
Dank voor de link Jeroen. Vind vooral het verschil tussen PII en PEI interessant. Ken je Delete van Viktor Mayer-Schönberger, die geeft ook nog wat aardige voorbeelden (en oplossingen?): http://ingmarbladertenschrijft.blogspot.com/2009/12/delete-virtue-of-forgetting-in-digital.html
Wat ik overigens vanuit archief-perspectief zo bijzonder vind, is dat er zo’n gemengde signalen verstuurd worden. Aan de ene kant zeggen we: “Pas op wat je op internet zet, want dat gaat nooit meer weg” terwijl we aan de andere kant ook zeggen: “Digitale duurzaamheid is er niet. Het kost heel veel moeite om digitale informatie voor lange tijd toegankelijk en bruikbaar moeten houden.”
Ik snap beide uitspraken, maar het is moeilijk uit te leggen (als je bijvoorbeeld bij bestuurders duidelijk wil maken dat er extra geld nodig is om het digitale archief goed te beheren)
Dag Ingmar,
Nee, Delete ken ik niet, maar ik heb je link gelijk in m’n Delicious gezet om later te lezen. Lijkt me namelijk erg interessant! Ik begrijp de moeizaamheid inzake uitleggen: waarom zou het bijvoorbeeld nodig zijn dat het Library of Congress alle twitterberichten gaat archiveren als Google ze ook al indexeert? En is het uberhaupt nodig alles te bewaren? Inderdaad een interessante en vooral levende discussie.