Tour for Life 2016: missie geslaagd
Zondag 4 september, Tour for Life 2016 zit erop. Héérlijk, zo’n ochtend waarbij ik me 05.15 uur nog eens rustig kon omdraaien en enkele uren later een krant, koffie en een douche voor mezelf had. In totaal, etappe 0 met collega-noordelingen Erik Julsing en Klaas Hoomans meegerekend, legde ik in negen etappes 1.537 km en 20.674 hoogtemeters af met een gemiddelde snelheid van 26,1 km/h (zie de Strava-data onderaan deze post).
Even uitleggen misschien: samen met Erik en Klaas fietste ik de dag voorafgaand aan de start van Tour for Life naar het Italiaanse Bardonnecchia, de officiële startlocatie. In feite reden we daarbij de eerste etappe in tegenovergestelde richting en lieten we alleen de Col De La Croix-de-Fer aan ons voorbijgaan, maar beklommen we wel de Télégraphe, Galibier en de Echelle, goed voor een kleine 3000 hoogtemeters. We waren gelijk geacclimatiseerd.
Zo goed mogelijk en met veel plezier fietsen van de etappereeks was voor mezelf een doel, naast natuurlijk het binnenhalen van geld (zonder het halen van het drempelbedrag van € 2.500 was meedoen sowieso geen optie). Goed en met plezier fietsen betekent voor mij voornamelijk dat ik mijn eigen tempo aanhoud en vrij ben om te doen en te laten wat ik wil. Dit had als resultaat dat ik heel veel alleen fietste, maar dat vind ik allesbehalve een straf: het begrip Single Rider als deelnemerstype aan Tour for Life was dat dat betreft prima gekozen.
Mij maak je namelijk alleen maar ongelukkig met verplichte stops en een compleet doorgevoerd ‘samen uit-samen thuis’ wat sommige ploegen hoog in het vaandel hadden staan. Voor mij betekent dat echter allerminst dat je elkaar niet helpt als dat nodig is. Ik gruwel van de ploeg die tot tweemaal toe doorfietste, terwijl een single rider in hun kielzog lek reed en een ander een kapotte derailleur had. “Die hoort niet bij ons, we fietsen door.”
Maar goed, ieder zijn ding en gelukkig was er vanuit de organisatie goede (technische en medische) begeleiding voorhanden om problemen op te lossen. Dat maakte dat de deelnemers zich goed konden focussen op de dagelijkse fietsuitdaging.
Terugkijkend denk ik dat ik de Vogezenetappe het mooiste vond: een prachtige rit over onder andere de Ballon d’Alsace en scherprechter Le Grand Ballon. Op beide was ik als eerste boven en ook het eerst op de finishcamping, na een prachtige afdaling richting Xonrupt-Longemer Ik voelde me deze vierde rit ook heel goed na wat mindere dagen (last van m’n maag) in de Alpen.
Tegen de Ardennen zag ik aanvankelijk het meeste op, voornamelijk vanwege de voorafgaande dagen. Ze vielen in de praktijk echter heel erg mee. Eerlijk gezegd vond ik ze zelfs wat tegenvallen qua intensiteit: van mij hadden ze wel wat uitdagender mogen zijn. Nu werd er maar weinig gebruik gemaakt van de rijke aanwezigheid van mooie klimmetjes. Misschien voor de toekomst een extra dag in dit schitterende fietsgebied?
Over de finish in Rotterdam. Vintage foto door Jurgen Bakker.
De aankomst in Rotterdam was geweldig, voorafgegaan door een nog vrij pittig stuk fietsen door een winderig Zeeland. Maar samen met Erik Julsing was dat uiteindelijk ook te overzien. En een totaalopbrengst van € 855.200 voor de bestrijding van kanker, geweldig! We zijn weer thuis en ik kijk terug op een fantastische fietservaring.
Foto’s door Eppo Karsijns
Alle etappes op een rijtje:
