Auteursrecht frustreert de preservering van pianolacomposities
Het is typisch zo’n artikel waarvan de inhoud mij de haren te berge rijzen: Copyright Finally Getting Around To Destroying Player Piano Music… One Century Late. In het kort komt het erop neer dat de pogingen van een begeesterde liefhebber van de pianola om composities voor het instrument de preserveren door achterhaalde auteursrechtwetgeving worden gefrustreerd. De liefhebber in kwestie, Jon maddog Hall, is een verzamelaar van pianola’s en andere mechanische muziekinstrumenten. Hij signaleerde dat veel originele papierrollen aan verval onderhevig zijn. Om de muziek voor het nageslacht te bewaren is de gangbare procedure digitale opnames van de rollen te maken, of om te zetten in MIDI-bestanden. Aangezien Hall een grote eigen collectie heeft wilde hij deze op dezelfde wijze voor het nageslacht bewaren:
I thought about this procedure of preserving this music, and felt there were a lot of songs that I had in my collection that I could put up on the Internet. People could then hear the sound of my instruments playing, as well as hear the music itself. As a Free Software person and a follower of the issues around copyright I would be careful to use a melodie that was long out of copyright, like “Greensleeves”. But something in the back of my mind began to nag me, so I sent an email to one company who still manufactures player piano rolls and asked to talk to their legal department.”
bron
Hall had al voorzien dat hij alleen materiaal moest gebruiken dat zich al in het publieke domein bevond. Hij had echter geen rekening gehouden met het feit dat een nummer dan wel tot het publieke domein mocht behoren, maar dat dat nog níet het geval hoefde te zijn voor de specifieke uitvoering ervan. En om de zaak nog verder te compliceren bleek er copyright op rollen van specifieke fabrikanten te rusten. Dit laatste om te verhinderen dat concurrerende bedrijven uitgebrachte muziek van elkaar konden kopiëren.
Hall, die de kwestie besprak met een jurist van een bedrijf dat nog papierrollen fabriceert, concludeert aldus:
We ended up agreeing that if I made an mp3 recording of less than 30 seconds, off an old roll, from a company that was completely out of business, kept it completely for my own use and locked up so no one else could hear it, that I probably would not be sued. He also begged me not to use any of his company rolls in this task, as he really did not want to have to sue me. I thanked him for his time.”
Om treurig van te worden toch?
Add to: Facebook | Digg | Del.icio.us | Stumbleupon | Reddit | Blinklist | Twitter | Technorati | Yahoo Buzz | Newsvine